Znak firmowy, punca, patent to są elementy ściśle związane z firmami produkującymi noże kieszonkowe (nie tylko oczywiście) i dzięki którym możemy po wielu latach określać producentów i datować produkcję danych modeli. Większość tych znaków zostało wpisanych do różnych rejestrów, została opatentowana, czy zastrzeżona. Czasem pojawiające się znaki na nożach, dają nam dodatkowe informację na temat czy znak został opatentowany, czy jest chroniony i w jakim kraju.
Poniżej opis różnic pomiędzy patentem, rejestrem czy co to jest monografia.

Patent
Pierwotnie nazywany "Letters Patent", dokument nadawany przez monarchę lub rząd przyznający przywileje, które były dostępne do wglądu dla innych osób, którymi otrzymywany mógł się szczycić i dzięki którym ich beneficjent zyskiwał honor i poważanie. Stopniowo jednak system ten rozwinął się i stał się sposobem honorowania kupców, którzy wprowadzali nowe sposoby produkcji, nowe technologie oraz wynalazki, poprzez przyznanie im okresu nieograniczonej eksploatacji.
Podobny system ochrony w Wielkiej Brytanii odbywał się na podstawie "Statutu monopoli" z 1624 roku. Aż do 1852 roku, angielskie i szkockie patenty były numerowane w oddzielnych seriach, w cyklu rocznym. Z mocą ustawy o połączeniu Prawa Patentowego z dnia 1 października 1852 roku połączono odmienne serię.
Od stycznia 1916 roku, numerowanie nie jest połączone z cyklem kalendarzowym.

Brytyjski system był dobrze zorganizowany, ale nie zawsze był zgodny z innymi krajami. Hiszpania na przykład miała bardziej elastyczny system patentowy, który pozwalał rejestrować również znaki towarowe.
Wiele krajów zastosowało charakterystyczne znaki/słowa, które są kluczem do rozpoznania narodowości z której pochodzi patent. Kraje francuskojęzyczne, zwłaszcza Francja i Belgia, używają Brevet (oznacza "patent") lub BREVETÉ ("opatentowany"), często towarzyszy mu skrót SGDG dla "Sans Guarantie du Government ("bez rządowej gwarancji ustawowej''). Znaki tego typu mogą być również oznaczone słowem Depose, wskazującym, że znaki zostały "złożone" lub zarejestrowane przez władze. Jednak słowo Depose samo w sobie nie musi oznaczać patentu, może równie odnosić się do zarejestrowanego znaku towarowego lub projektu.

Znaki BREVETTO i BREVETTATO pochodzą z Włoch; DRP, D.R.P. i D.R.Pa. są Niemieckie - Deutsches Reichs-Patente - reprezentujący najwyższą kategorię ochrony projektu jaka może być przyznana. Należy uważać, aby odróżniać D.R.Pa. i DRPA, ten ostatni, czasem oznaczany jako DRP Ang. lub D.R.P. Angem., oznacza Deutsches Reichs-Patent Angemeldet (czyli, że patent został złożony, ale nie jest jeszcze przyznany). D.R.P. Ang. były zwykle używane tylko przez krótki czas, zanim nie został zastąpione przez DRP, a patent uzyskiwał wówczas pełną ochronę.

Przykłdowe patenty nożowe:

Rejestr.
Rejestracja projektu daję dużo mniejszą ochronę niż patent. Ale jednocześnie wymaga mniejszej ilości wysiłku by ją uzyskać i jest tańsza. Angielskie znaki tego typu mogą być oznaczone REGISTRED DESIGN, REGD. DES., REGD lub nawet R.D. i może (ale rzadko) być połączone z numerem rejestru, z którego można wywnioskować datę wpisu do rejestru.
Podobne systemy zostały wykorzystane w innych krajach. W Niemczech na przykład
DRGM lub D.R.G.M. (Deutsches Reichs Gebrauchs Muster).

Znaki towarowe
Znaki towarowe mają swoje korzenie w znakach używanych przez masonów, z czasów średniowiecza oraz w znakach stosowanych przez członków Gildii, które pomogły w odróżnieniu rodzaju wykonywanego zawodu w czasach, gdy alfabetyzacja był wyjątkiem, a nie regułą.
Są czasem trudności w odróżnieniu znaków towarowych od nazw handlowych lub nazw marek, ale
sugeruje się, że definicją "znaku towarowego" jest symbol lub taki znak, w którym styl czcionki zostały zabezpieczony.

Wzrost popularności znaków towarowych w drugiej połowie XIX wieku był związany częściowo z udoskonaleniem procesu formowania tworzyw w 1870r., które pozwoliły używać gutta-percha (hiszpańska, termoplastyczna substancja) której zaczęto używać do produkcji rękojeści.
Ostatecznie, gdy zostały utworzone odpowiednie rejestry, ochronę dla wielu z tych znaków i projektów można było przyznawać poszczególnym producentom. Przed tym czasem, wiele wzorów było kopiowanych bez żadnej ochrony dla twórcy.

Akty znaków towarowych zostały przejęte w większości krajów europejskich. Ochrona prawna w Niemczech rozpoczęła się dopiero w 1874 roku, Wielkiej Brytanii w 1877 roku. Dla przykładu w Hiszpanii, znaki towarowe były pierwotnie zarejestrowane jako patenty. W USA, wyjątkowo, "pierwsze użycie" znaku gwarantuję ochronę prawną, zgodnie z dokumentem: Lanham Act z 1946 roku, co wprowadziło ważne zmiany proceduralne (uprościła cały proces), a rejestracja dawała jedynie niewielkie dodatkowe korzyści i była rzadko realizowana.

Pierwsza międzynarodowa umowa o ochronie własności przemysłowej, został podpisany w Paryżu
w 1883 roku, zwana dalej "Konwencją Paryską", która była następnie modyfikowana wiele razy, tak aby w
czasie posiedzenia w Lizbonie w 1958 roku, ponad osiemdziesiąt krajów ją podpisało.
Umowa o międzynarodowej rejestracji znaków towarowych została podpisana w Madrycie w 1891 roku.

Jednak, choć nadal istnieje międzynarodowe porozumienie, przepisy w poszczególnych krajach mogą się nieznacznie różnić. Ochrona znaków towarowych w Niemczech przed 1945 rokiem, była udzielana na co najmniej dziesięć lat, po tym czasie jeśli ochrona nie była przedłużona, każdy mógł zarejestrować ten sam znak. Istnieją przypadki, w których znaki zmieniały właścicieli trzy lub więcej razy.

Najłatwiejszymi do identyfikacji znakami towarowymi są nazwiska. Następnie znaki składające się z monogramów/inicjałów i wreszcie te, które są obrazkami. Brytyjskie (które mogą zawierać towary importowane) często można zidentyfikować, gdyż zawierają napis Registered Trade Mark, Trade Mark lub po prostu "T.M.", natomiast DRWZ lub D.R.W.Z. (Deutsches Reichs Waren Zeichen) był stosowany w Niemczech. Francuskie lub belgijskie kraje używały Marque Depose, kraje hiszpańskojęzyczne stosowały zapis Marca Registrada, często zapisywana w skrócie "MCA. RDA.".

Znaki towarowe składające się z ilustracji i skrótów, są łatwe do odczytywania i mogą być łatwo zidentyfikowane jeśli skróty są powiązane ze specyficznym producentem. Jednak w przypadku braku informacji, słabych opisów, powiązań historycznych, proces ten może być dosyć trudny, a w jeszcze w innych przypadkach może istnieć szereg możliwości powiązania takich znaków.

Monogramy
Monogramy należą do prostych w odczycie znaków. Ale zdarzają się również takie, które ciężko odczytać, głównie skomplikowane i wyrafinowane w swoich kształtach wzory XIX-wieczne.
Jest to zazwyczaj związane z zapałem i chęcią oznaczania swoich monogramów przez twórców i stosowaniem przez nich elementów ozdobnego pisma: wąsy, zawijasy i inne elementy, których nazw niestety nie znam sprawiają, że takie formy zapisu są trudne do odczytu.

Istnieją trzy podstawowe rodzaje monogramów: nałożone na siebie, z literami
jeden na drugim lub przecinającymi się; koncentryczne, wpisane w koło i liniowe, gdzie litery połączone mogą być odczytywane jako nieprzerwany ciąg. Problemem w oznaczaniu monogramów, może być nakładanie na siebie wielu liter, co zniekształca i utrudnia odczyt, ponad to monogram zawierający dla przykładu pięć różnych liter, równa się 120 możliwych permutacji!

Nazwy handlowe i marki.
Nazwy handlowe i marki są zwykle łatwe do odczytu i zidentyfikowani. Jednak wciąż brakuje wielu badań wśród rejestrów marek (które są dosyć żmudne, nudne, ale potencjalnie bardzo przydatne) aby w konsekwencji, móc wiele nazw/firm precyzyjnie datować.
Niektóre nazwy firm i skróty są łatwo do odczytania. Dla przykładu: "DWM", jest skrótem od Deutsche Waffen- und Munitionsfabriken. Niektóre znaki dają wskazówkę co do lokalizacja: Klihaso i Romuso, znajdujące się na broni białej, identyfikują Klittermann & Moog z Haan bei Solingen i Robert Müller z Solingen. Jeszcze inne nazwy dają potencjalnie fałszywe klucze co do lokalizacji, a niektóre okazują się interesującymi fuzjami. Przykład nie nożowy: Czechosłowacki motocykl Jawa, wziął swoją nazwę od niemieckiego biura projektowego Wanderer i założyciela firmy Janečeka.

Jedną z największych trudności w identyfikacji, są braki w rejestrach. Dotyczy to przede wszystkim nazw którym przyznano ochronę w Niemczech, ale problemy podobne występują również w innych miejscach. Źródła takie jak Warenzeichenblatt i Die Fabrik- und Warenzeichen pomagają w identyfikacji, ale również dają wiele możliwych powiązań, zwłaszcza jeśli słowa związane są z mitologią, ze słowami powszechnymi jak "prestiż", lub takimi jak König i Krone (król i korona), na cześć słynnych żołnierzy, jak Bismarck. Podobna sytuacja się tyczy podobizn zwierząt.
Przykładem podobnie brzmiącym, ale mogącym mieć wiele znaczeń jest choćby słowo GERMANIA. Które to nadawane było w tym samym czasie wielu podmiotom i które zapisywane było w tych samych rejestrach. Germania to uosobienie ludu niemieckiego, przedstawiany zazwyczaj jako kobieta lub postać, ubrana w pancerz i trzymająca cesarski miecz lub Reichsschwert.

Taka sytuacja nie jest unikalna dla Niemiec: podobne przykłady pochodzą z "Bavaria" (Bawaria), "Britannia" (Wielka Brytania), "Columbia" (USA) i "Marianne" (Francja), jako symbole narodowe.
Die Fabrik- und Warenzeichen wymienia 32 granty "Germania" w użytkowaniu w 1924 roku, począwszy od Adrian & Busch Oberursel (1904 r., nr 67082) do Oskara Zima z Hanoweru (1900, no. 41900). Ale nie wszystkie znaki są powiązane z producentami i dystrybutorami broni białej, noży, sztućców, brzytew czy innych ostrych narzędzi. W rzeczywistości, tylko 6 z nich było powiązanych z którymś z wcześniej wymienionych przemysłów. A tylko trzech z nich był związany ściśle z nożami.

Znaki potwierdzające jakość.
Wiele takich znaków było i jest stosowanych. Czy to do oznaczania wyrobów biżuteryjnych, czy innego rękodzieła, jak choćby noże.

Znaki narodowe.
Nawet podstawowa znajomość herbów, insygniów związanych z poszczególnymi regionami / państwami, symbole rządów lub agencji rządowych mogą pomóc w procesie identyfikacji. Ale ich powszechność występowania jest dosyć niska, ze względu na rzadkość ich łączenia z komercjalnymi znakami firmowymi.